AKP iktidarı 1 Temmuz’u koronavirüs önlemlerinin gevşetileceği, “normalleşme”nin miladı olarak ilan etmişti. Oysa 1 Temmuz esas başka bir milatmış. Adeta 1 Temmuz beklenirmiş gibi bir anda enerji, gıda, eğitim, hazır giyim gibi birçok kalemde emekçi halkın üzerine zamlar boca edildi. Elektriğe yüzde 15, doğalgaza yüzde 12 zam yapıldı. Ekmeğe, süte, ete, tavuğa, LPG’ye, zaten fahiş oranda vergi yüküyle fiyatları şişmiş olan içkilere… Zam listesi böyle uzayıp gidiyor.
Son olarak öğrenci harçlarına da zam geldiği açıklandı. Üstelik burada da kalmayacağı, fiyatların daha yukarı tırmanacağı konuşuluyor. Bu ülkede emekçiler için bırakın insanca yaşamayı, dinlenmeyi, temel ihtiyaçlarını karşılamak bile çok zor hale geldi. Nasıl böyle olmasın? 1 Temmuz ile birlikte, aylardır pandemi bahanesiyle ücretsiz izinde bekletilen işçileri de kapının önüne koymaya başladı patronlar…
Sürekli düşen gelirler, sürekli artan giderler ile kim, nasıl geçilebilir?
Niçin böyle?
